การบ้านน้องโยโกะ 陽子 ありがとうございました @Funky คุยเก่ง ยิ้มมันส์

[มหาเทพเวลเบ็ก]

“พี่รู้ไหมคะว่าจริงๆแล้วในหมู่เด็กนวดเนี่ย เค้าก็มีการคุยกันเล่นๆนะคะ ว่าจะจองแขกคนไหน”
อะ อันนี้เพิ่งรู้ จริงดิ?
“ค่ะ ก็แบบว่าบางที อยากได้แขกคนนี้มากกกก ถึงขนาดพูดว่า ’ไม่ต้องออกค่าคอร์ส เด๋วหนูออกเอง’”
แหม เมื่อไหรเราจะถูกหวยเจอแบบนี้เข้าซักวันนะ

[มหาเทพเวลเบ็ก]

“ทำไมพี่ถึงเลือกหนูคะ”
“พี่ก็ดูที่สายตาก่อน แล้วก็ดูรวมๆหน่ะ” 
นมที่มันรวมๆอยู่ตรงกลางหน่ะ
“พี่ไม่ได้เลือกหนูที่นิสัยหรอคะ”
“นิสัยอะไรคะ?” ผมถามกลับ
“นิสัยนมใหญ่อะค่ะ ฮ่าๆๆ”
อ่ะใช่จ้ะ พี่ยอมรับว่าพี่ดูตรงนั้น ถึงแม้ใครบางคนจะชอบของแท้ แต่ตัวผมนั้น สิ่งที่ผมชอบของแท้มีแค่สองอย่างคือ มือถือกับคอมพิวเตอร์ นอกนั้นมาเถอะ จะปลอมแค่ไหน ผมรับได้หมดแหละ

[มหาเทพเวลเบ็ก]

“พี่อาบน้ำคนเดียวได้ไหมคะ พอดีหนูเพิ่งอาบมา แล้วพอดีหนูเป็นคนแบบ พอเห็นหมดแล้วมันไม่ตื่นเต้ลอะค่ะพี่”
ฮ่าๆๆ ได้สิอีหนู ไว้รอตื่นเต้น ตอนเจอพญานาคแห่งลุ่มแม่น้ำโขงก็แล้วกัน มันจะเชิดคอชูชันจนหนูร้องไม่ออกเลยทีเดียวเชียว
“พี่รู้ไหมคะว่า จริงๆแล้วผู้หญิงก็ดูผู้ชายที่นิสัยเหมือนกันนะคะ”
อะ ยังไงๆ เล่ามาเลยอีน้อง
“ก็แบบอย่างเพื่อนหนูก็ชอบผู้ชายนิสัยรวย นิสัยฝรั่ง”
“แล้วหนูหละจ๊ะ ชอบอะไร”
“หนูชอบนิสัย”ใหญ่ๆ”ค่ะ”

[มหาเทพเวลเบ็ก]

เอ๊ะ ยังไงนะ ขออีกทีสิ๊ พี่ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร
“คือหนูอะ เคยมีเพื่อนเล่าให้ฟัง ว่ามันขึ้นงานกับคนที่หล่อแบบ หล่อมากเลยนะ แต่พอถามมันว่าเป็นไง มันบอกว่า “งานไม่โอเคเลยอะเมิง แบบห่วยอะ ไม่ผ่าน””
เห้ย เด็กนวดเค้าก็มีการประเมินเรานะ ไม่ใช่แค่เราประเมินเขาฝ่ายเดียว Good to know
“ไม่ต้องห่วงจ้ะ พี่จะไม่ทำให้หนูผิดหวัง”
น่าน คนอะไรแม่งจะเท่ห์ปานนี้ ไม่มีแล้ววว จริงจริ๊งงง

[มหาเทพเวลเบ็ก]

หลังจากผมอาบนำ้เสร็จแล้วมานอนที่เตียง ผมรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างแปลกๆเกี่ยวกับนางคนนี้
เธอช่างมี sex appeal อันสูงส่ง กลิ่นหอมที่มาจากตัวเธอ มะม่วงร่องอกที่เป็นเนินขาวราวกับภูเขาฟูจิ มันเต่งตึงออกมาจากชุดที่เป็นเหมือนบราสไตล์ชาวฮาวาเอี่ยน ขาที่เรียวขาว ถึงแม้วัยเธอน่าจะย่างสามสิบกว่าๆ แต่เต่งตึงของเธอนั้นทำให้ผมถึงกับตะลึงงึงงันไปหลายชั่วขณะ แล้วจู่ๆ พญานาคแห่งลุ่มแม่น้ำโขงมันก็ตื่นขึ้นมา โดยที่ผมทำเพียงแค่นอนคุย ลูบขา และ ดูที่มะม่วงร่องอกเท่านั้น
เธอยังไม่ได้แม้แต่จะถอดเสื้อด้วยซ้ำ

[มหาเทพเวลเบ็ก]

“นี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะพี่ คิคิ” เธอหัวเราะคิกคัก
แต่ในนาทีนั้นผมไม่สนใจอะไรแล้ว ผมบอกกลับไปอย่างแผ่วเบาว่า
“ก็เริ่มทำเลยสิจ๊ะ ที่รัก”
เธอก็ว่านอนสอนง่าย ใช้ลิ้นของนางงูพิษอย่างเธอ ตวัดไปมาที่ยอดปทุมของผม จังหวะของเธอนั้นไม่ได้แรงเหมือนไฟท์เตอร์ทั่วไป ถ้าจะเปรียบก็เหมือนกับการรำไท้เก๊ก ที่มันนุ่มนวลแต่เปี่ยมไปด้วยพลังวังชา มันยิ่งปลุกอสรพิษแห่งลุ่มแม่น้ำอเมซอนของผมได้ดีจริงๆ

[มหาเทพเวลเบ็ก]

“มาค่ะ เด๋วหนูช่วยใส่อุปกรณ์ให้”
ว่าแล้วเธอก็หยิบหมวกไปสวมให้อสรพิษตัวนั้นอย่างคล่องแคล่วเชี่ยวชาญ ราวกับว่าเธอกำลังคุมบังเหียนมันอยู่ก็ไม่ปาน
“ขอม๊วฟด๊วฟๆหน่อยนะ หมั่นเขี้ยวอะ”
“อย่า ไม่ อย่า..... ” อย่าช้าหละสิไม่ว่า อีSuch แหม ทำเป็นเล่นตัว
แล้วน้องก็จัดการละเลงลงลิ้นลึกลงไปบนลำของผม ซึ่งผมโคตรจะพูดไม่เป็นภาษาคนแล้วในตอนนี้

[มหาเทพเวลเบ็ก]

“อะโน โอ สุโก้ย คิโมจิอี้โยว โมว กะมังเดคิง เดคิง โม่ว หย่าไบ้”
เอาจริงๆไม่ได้ร้องขนาดนี้ แต่คาดว่าจอมยุทธ์ทั้งหลาย คงพอเข้าใจ
พอหลังจากนั้นแล้วผมก็บอกน้องว่า
“มาเถอะ มาบรรเลงจังหวะร็อค ดนตรีรัก ของเรากัน”
เอาจริงๆก็ไม่ได้พูดแบบนี้ แค่บอกว่า
“มาค่ะ นอนหงายให้พี่หน่อย”

[มหาเทพเวลเบ็ก]

แล้วผมก็เด้งกระแทกเข้าไป ชนิดแบบที่ไม่กลัวหัวหน่าวจะบุบสลาย มีเท่าไหรใส่ไม่ยั้งจริงๆ
น้องก็ร้องตามจังหวะแบบได้อารมณ์ ไม่เฟคจนเกินไป (แต่เอาจริงๆ ถึงจุดนี้ จะเฟคไม่เฟค ผมก็ไม่สนใจอะไรแล้ว)
ผมเดินทางมาถึงซักระยะหนึ่ง ก็มาถึงจุดที่จะต้องปล่อยให้ลูกๆหลายล้านคนของผมตายจากผมไป
แต่ดีที่ผมฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า
“เครื่องประหารหัวสุนัข”
เท่านั้นแหละผมบอกให้น้องหันหลังและกดน้องนอนลงราบกับเตียง