จำได้ขึ้นใจวันแรกที่ผมกับxx น้องบอกเหงาไม่มีใครให้ไลน์เรามา คุยจีบกันทุกวัน ไปทะเลกัน ไปเกาะช้าง ไปเขาใหญ่ ไปหัวหิน อยู่ด้วยกันแทบจะทุกวัน จนเปลี่ยนสถานะเป็นแฟน แต่สุดท้ายเค้าไม่เปิดตัวเราในพื้นที่ของเค้าเลย อาจจะฟังดูโง่นะแต่มีต่อตอนหลัง เค้าบอกว่ากลัวคนที่บ้านนินทาเพราะเค้าเคยแต่งงานมีลูกแล้ว เค้าให้เราเจอน้อง เจอพ่อแม่ ญาติผู้ใหญ่ทั้งหลาย เราก็มั่นใจในระดับนึงว่าเค้าคงไม่หลอกเรา บอกที่บ้้าานมีปัญหาเครียดตลอดเวลา เราก็ช่วยเหลือมาตลอด บอกมีคดีขึ้นศาลแย่งที่มรดกกัน แทบจะหาเงินไม่พอใช้จ่ายที่บ้านเลย ซึ่งเราอยู่ด้วยกันตลอดเรารับรู้ เราก็เต็มใจช่วย จนวันนึงมันมีเรื่องให้เอะใจว่าโทรศัพท์เครื่องนี้เป็นของใคร จนเราเปิดดูแต่ก็ไม่ได้บอกอะไร จนเค้ารู้เค้าก็โกรธจนทะเลาะกันใหญ่โต
เราก็ขอโอกาส แต่ลองคิดดีๆว่าถ้ามันไม่มีอะไรทำไมต้องโกรธขนาดนี้ เรารู้ว่าผิดเราก็เลยง้อทุกวิธี ซื้อทองไปง้อ เพราะเค้าบ่นว่าอยากได้ จนเหมือนจะดีแต่เค้าบอกว่าต้องใช้เวลา จนเค้าก็โกหกเราเรื่อยมา หลอกว่านอนแล้วแต่ออกไปหาเพื่อน
จนหลังๆจากวเลนไทน์ก็ไม่ได้พบเจอกันอีกเลยเพราะเค้าบอกไม่พร้อมทำงานเหนื่อยทั้งๆที่เลิกก่อนคนอื่น เมื่อก่อนเจอกันทุกวัน จนย้ายคอนโด เราก็ไม่เคยไปอีกเลย ทั้งค่ารถ ค่าประกัน ค่าคอนโด น้ำไฟเราออกให้ทุกเดือน จากวาเลนไทน์ได้เจอกันแค่2ครั้ง ในเวลา4เดือน แต่เราก็ยังซัพพอร์ตเพราะเราให้ใจเอาใจลงไปเล่น สุดท้ายเราจับได้ว่าหนีไปต่างจังหวัดกับใครก็ไม่รู้ จนทะเลาะกันใหญ่โตบลอคทางติดต่อหนีทุกอย่าง ผ่านไปยังไม่ถึงเดือนประเด็นมันอยู่ตรงนี้ เปิดตัวแฟนใหม่โพสลงโซเชียลทุกอย่าง เราก็ได้แต่สงสัยว่าที่ผ่านมามันคืออะไร มีภาพประกอบ รูปเดียวพร้อมทองที่ซื้อให้ และรูปที่เค้าเปิดตัวแฟนใหม่ ใครจะมองว่าผมขี้แพ้ยังไงก็ได้นะ แค่อยากเตือนเอาไว้เป็นอุทาหรณ์เฉยๆ ถ้าถามว่าหมดไปเท่าก็เยอะมากพอสมควร