ยังจำความรู้สึกนั้นได้มั้ย เที่ยว นกป.ยุคแรก ที่เปิดออปชั่นแต่น้อยนิด แล้วไปลุ้นกันเองในห้อง
เวลาอาจจะเดินเร็วไปนิด เพราะนาทีนี้คงไม่ค่อยมีใครอยากย้อนกลับไปเที่ยวแบบนั้นแล้ว
แต่กับตัวผมเอง ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ความทรงจำก็ยังยึดติดกับการเที่ยวแบบนั้น
หลายครั้งที่เดินเข้าร้าน ขึ้นงาน แล้วต้องกลับบ้านแบบที่ถอนหายใจ
อารมณ์มันคล้ายๆกับเดินเข้าร้านโปรดเพื่อกินอาหารที่ชอบ
แต่พอได้กินแล้ว กลับไม่รู้สึกซึมซับรสชาติเหมือนเคย
เมื่อวานนี้ก็เป็นอีกวันที่เดินเข้าร้านแบบไม่ได้ตั้งใจไว้ล่วงหน้า
แต่ชีวิตมันแปลกอย่างที่เวลาไม่คาดหวังกับอะไร มักได้เจอกับสิ่งที่เกินคาด
ตามสเต็ป คือ เดินเข้าร้าน น้องเดินโชว์ตัวสัก 5-6 คนได้
ลองสุ่มเลือกคนแรกจากลุคภายนอกที่ดูเข้าเค้า
ร้านโปรโมทในไลน์ว่า น้องใสๆ สั่นๆ หน้าตาน่ารัก ใหม่ๆ แอบมาทำ
ที่ผ่านมาก็ไม่ค่อยได้สนใจคำพูดโปรโมทมากนัก
แต่พอเป็นเธอคนนี้ ต้องยอมรับว่าน่ารักจริงไม่เว่อร์วัง
สาวหมวยๆ ผิวขาวเนียน รูปร่างกระทัดรัด ใส่เสื้อเข้ารูปกับยีนส์สั้น เข้ากั๊นเข้ากัน
บุคลิกเธอค่อนข้างเฉพาะตัว อยากดูแลลูกค้าด้วยการนวดแบบจริงจัง
นักเที่ยวสายhappy endingอาจไม่ชอบ ก็ขอให้ผ่านไป
แต่สำหรับคนเที่ยวเก่าๆแบบผม การได้มีสาวน่ารักมาลูบๆไล้ๆ มันได้ฟีลลิ่งดี
แม้งานจะไม่แรง แถมมีข้อจำกัดนู่นนี่ ซึ่งปกติน่าจะทำให้เราขัดใจ
แต่กับเธอคนนี้ ผมยอมให้เธอดูแลในแบบที่เธอเต็มใจจะทำให้
ถือเป็นช่วงเวลาที่ฟินเป็นพิเศษแบบที่หาได้ยากจากการเที่ยวในยุค 5G
ใครแวะไปเจอ ก็ฝากทนุถนอมน้องแทนผมด้วย
น้องแพรวา โลลิป๊อป
ข่าว
