New Kapooclub Webboard
Kapooclub Community => KapooClub (Homework) => ข้อความที่เริ่มโดย: Memoria' ที่ สิงหาคม 13, 2025, 08:42:21 AM
-
อย่าร้องไห้เลยนะ...
ผมเป็นลูกค้าประจำของ Blossom Spa ร้านสปาเก่าแก่ที่เปิดมานานกว่าสิบห้าปี พนักงานพีอาร์ที่นี่มักจะเรียกผมว่า 'พี่' ด้วยความคุ้นเคย วันนี้มีเด็กใหม่เข้ามาฝึกงานในตำแหน่ง 'หมอนวดพริตตี้สปา' ที่นี่ ซึ่งก็คือ น้องแสนดี นั่นเอง
ภายในห้องนวดเล็กๆ เก่าๆ ที่ทุกอย่างเป็นสีดำสนิท มีเพียงแสงสลัวๆ จากโคมไฟหัวเตียงเท่านั้นที่ส่องสว่าง น้องแสนดีนั่งอยู่บนเตียง มือของเธอกำชายกระโปรงแน่น ดวงตาของเธอแดงก่ำเหมือนกำลังจะร้องไห้ ผมรู้ดีว่านี่คือครั้งแรกของเธอในวงการสีเทาแห่งนี้ เธอคงมีเหตุผลจำเป็นบางอย่างถึงได้เลือกเส้นทางนี้
"อย่าร้องไห้เลยนะน้อง" ผมพูดปลอบโยนพลางเลื่อนมือไปแตะที่ไหล่ของเธอ "พี่เข้าใจว่าน้องรู้สึกยังไง พี่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อนแล้ว"
ผมค่อยๆ ดึงตัวเธอเข้ามาใกล้ โอบกอดปลอบโยนอย่างอ่อนโยน "ทุกอย่างจะดีขึ้นเองนะ" ผมกระซิบข้างหู "อย่าร้องไห้เลย...คืนนี้พี่จะดูแลน้องเอง"
บทรักของเราเริ่มต้นขึ้นอย่างเร่าร้อน ผมรู้ดีว่าเธอไม่เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาก่อน ผมจึงค่อยๆ เป็นผู้นำ ค่อยๆ สอนเธอไปทีละขั้นตอน เธอเป็นเหมือนลูกแมวตัวน้อยๆ ที่ทั้งหวาดกลัวและตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน ผมค่อยๆ โลมเล้าเธอด้วยจูบที่แสนอ่อนหวานและสัมผัสที่ร้อนแรง ผมจัดหนักชุดใหญ่ไฟกระพริบ เหมือนขีปนาวุธ BM-21 ที่ระดมยิงเข้าสู่เป้าหมายไม่ยั้ง เธอทำได้เพียงส่งเสียงครางแผ่วเบาเพื่อระบายอารมณ์ความรู้สึกที่ถาโถมเข้ามา
สุดท้ายผมก็สำเร็จความใคร่ น้องแสนดีดูดกลืนน้ำรักของผมเข้าไปอย่างว่าง่าย เธอทำไปเพราะไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี เราใช้เวลา 60 นาทีในบทรักที่แสนเร่าร้อนและอ่อนหวานในเวลาเดียวกัน
หลังจบเรื่องราว ผมกอดเธอไว้แน่นอีกครั้ง "อย่าร้องไห้เลยนะ" ผมพูดปลอบโยนอีกครั้ง "พี่จะยังคิดถึงน้องและช่วงเวลาดีๆ ของเรานะ"
"พรุ่งนี้น้องจะรู้สึกดีขึ้นเองเมื่อแสงแรกของวันมาถึง" ผมบอกเธอ "พี่จะยังรักน้องเสมอ"
สุดท้ายก่อนจาก ผมก็กระซิบข้างหูเธออีกครั้ง "อย่าร้องไห้นะน้อง...พี่จะอยู่ตรงนี้เสมอ...ไม่ว่าจะเป็นวันไหนๆ"
ปล.ไปเที่ยวร้านจบถูกกว่าครับ ทั้งบริการและบรรยากาศของร้าน บริการดีเป็นมิตร
,
-
น้องพ้นเกณฑ์แล้วใช่ไหมครับ?
-
น้องพ้นเกณฑ์แล้วใช่ไหมครับ?
ัYEAH
-
http://www.kapooclubwebboard.net/forum/index.php?topic=1721284.0
เมล็ดพันธุ์ที่ปลิวไสว...แต่ต้องถูกพรากจากอก
สองเดือนผ่านไป ความร้อนรุ่มของค่ำคืนนั้นยังคงตรึงตราในความทรงจำของขมิ้น เธอพยายามจะลืมเลือนทุกสิ่ง แต่ร่างกายของเธอกลับส่งสัญญาณที่ไม่อาจปฏิเสธได้ อาการคลื่นไส้วิงเวียนจู่โจมยามเช้าและความอ่อนเพลียที่รบกวน เธอรีบไปซื้อชุดตรวจครรภ์มาทดสอบ และภาพของแท่งพลาสติกที่ปรากฏสองขีดชัดเจนก็ทำให้โลกทั้งใบของเธอหยุดหมุน
ขมิ้นท้อง!
ความจริงนี้สร้างความสับสนและหวาดกลัวให้กับเธอเป็นอย่างมาก แต่เมื่อเธอไปพบแพทย์เพื่อยืนยันการตั้งครรภ์ ข่าวที่ได้รับกลับทำให้เธอตกใจยิ่งกว่าเดิม
"ยินดีด้วยนะครับคุณขมิ้น คุณตั้งครรภ์ลูกแฝด" คุณหมอเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
ลูกแฝด! ความจริงนี้เหมือนฟ้าผ่าลงมากลางใจ ขมิ้นไม่รู้ว่าใครคือพ่อที่แท้จริงของเด็กแต่ละคน และความรู้สึกผิดบาปก็ถาโถมเข้ามาอย่างรุนแรง เธอไม่อาจยอมรับการตั้งครรภ์นี้ได้เพียงลำพัง และรู้ดีว่าเธอไม่มีความสามารถที่จะเลี้ยงดูลูกสองคนได้ในสภาพเช่นนี้
ในความสิ้นหวัง เธอตัดสินใจโทรหา ยาย ซึ่งเป็นที่พึ่งสุดท้ายของเธอ ยายของขมิ้นเป็นคนใจดีและรักหลานมาก เมื่อได้ทราบเรื่องราวทั้งหมด ยายก็ไม่ได้ต่อว่า แต่กลับปลอบใจและให้กำลังใจเธอ
"ไม่เป็นไรนะลูก...ยายจะช่วยเอง" ยายเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น "หนูคลอดออกมาแล้วเอามาให้ยายเลี้ยงเถอะ"
ขมิ้นตัดสินใจยอมรับข้อเสนอของยาย การให้ลูกเป็นเด็กที่โตมาโดยปราศจากพ่อแม่เป็นเรื่องที่น่าเศร้า แต่เธอก็เชื่อว่านี่คือทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเด็กๆ เพราะอย่างน้อยพวกเขาก็จะเติบโตในสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัยและเต็มไปด้วยความรักจากยาย
พายุลูกใหม่ในใจ และจุดจบของเรื่องราว
หลังจากนั้น ขมิ้นก็ลาออกจากร้านนวดแห่งนั้น เธอเลือกที่จะเก็บตัวเงียบๆ และรอคอยเวลาที่ลูกจะลืมตาดูโลก เมื่อถึงกำหนดคลอด ขมิ้นก็ให้กำเนิดลูกชายและลูกสาวฝาแฝดหน้าตาน่ารัก แต่ความสุขนั้นอยู่ได้ไม่นาน เพราะเธอต้องยอมให้ลูกไปอยู่กับยายตามที่ตกลงกันไว้
ขมิ้นกลับไปใช้ชีวิตตามปกติ แต่ในทุกๆ วันที่เธอตื่นขึ้นมา เธอก็รู้สึกถึงความว่างเปล่าและความคิดถึงลูกที่อยู่ในอก เธอทำได้เพียงแอบไปหาลูกที่บ้านยายเป็นครั้งคราว แอบดูพัฒนาการของลูกทั้งสองคนจากที่ไกลๆ โดยที่เด็กๆ ไม่รู้ว่าเธอคือแม่ที่แท้จริง
วันเวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า แต่ทว่ามั่นคง ขมิ้นได้เรียนรู้ที่จะให้อภัยตัวเองและก้าวข้ามผ่านความเจ็บปวด เธอเริ่มมองเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ ชีวิตของเธอไม่ได้ถูกกำหนดด้วยความผิดพลาดเพียงครั้งเดียว แต่ถูกกำหนดด้วยความเข้มแข็งและหัวใจที่พร้อมจะเริ่มต้นใหม่เสมอ
แล้ววันหนึ่ง สายโทรศัพท์จากเบอร์แปลกๆ ก็ดังขึ้น ขมิ้นลังเลที่จะรับ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจกดรับสาย
"สบายดีไหม..." เสียงทุ้มคุ้นหูดังขึ้น
มันคือเสียงของเขา...ลูกค้าคนแรกในคืนนั้น ขมิ้นกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
"ฉัน...แค่โทรมาดูว่าเธอเป็นยังไงบ้าง" เขาพูดต่อ "ฉันรู้ว่าฉันอาจจะทำให้เธอไม่สบายใจในคืนนั้น ฉันแค่อยากจะขอโทษ และอยากรู้ว่าเธอสบายดีไหม"
คำขอโทษที่มาในวันที่ทุกอย่างคลี่คลายไปแล้ว และคำถามที่ดูจริงใจ ทำให้ใจของขมิ้นอ่อนลงเล็กน้อย เธอเลือกที่จะไม่พูดอะไรมากเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น
"ฉันไม่เป็นไรแล้วค่ะ" ขมิ้นตอบสั้นๆ "ฉันเริ่มต้นใหม่แล้ว"
เธอเลือกที่จะวางสาย และก้าวเดินไปข้างหน้า โดยไม่ต้องหันกลับไปมองอดีตที่เต็มไปด้วยพายุในใจอีกต่อไป แต่ทว่า...ในทุกๆ วันที่เธอเห็นลูกๆ ของเธอเติบโตขึ้นภายใต้การดูแลของยาย เธอก็รู้ดีว่าเธอได้ทิ้งสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตไว้ข้างหลัง
คุณคิดว่าขมิ้นจะกลับไปหาลูกๆ และยายของเธออีกหรือไม่? และสุดท้ายแล้วเธอจะบอกความจริงกับลูกๆ ของเธอหรือไม่?