สองเดือนผ่านไป ความร้อนรุ่มของค่ำคืนนั้นยังคงตรึงตราในความทรงจำของขมิ้น เธอพยายามจะลืมเลือนทุกสิ่ง แต่ร่างกายของเธอกลับส่งสัญญาณที่ไม่อาจปฏิเสธได้ อาการคลื่นไส้วิงเวียนจู่โจมยามเช้า และความอยากอาหารที่เปลี่ยนไป ขมิ้นรู้ดีว่านี่ไม่ใช่เรื่องปกติ
ความกังวลกัดกินหัวใจเธอ แต่ไม่ใช่ความกังวลเรื่องเขาคนนั้น ผู้ชายที่เคยรุกเร้าเธอในคืนพายุคลั่งนั้น เพราะในความจริงแล้ว ก่อนที่เธอจะไปที่ร้านนวดและพบกับเขา ขมิ้นมีความสัมพันธ์ลับๆ กับ 'อาร์ม' เพื่อนสนิทที่เธอแอบมีใจให้มานานแล้ว คืนนั้นที่เธอประชดรักด้วยการไปทำงานเป็นหมอนวดพริตตี้ ก็เป็นเพราะอาร์มเองที่แสดงท่าทีห่างเหินและไม่ชัดเจนกับเธอ
"ไม่จริงน่า..." ขมิ้นพึมพำกับตัวเอง มือบางยกขึ้นกุมท้องที่ยังแบนราบ ภาพของใบหน้าอาร์มผุดขึ้นมาในห้วงความคิด พร้อมกับความรู้สึกเจ็บปวดที่ทับถมเข้ามา เธอรีบไปซื้อชุดตรวจครรภ์มาทดสอบ ผลลัพธ์ที่ปรากฏบนแท่งพลาสติกสองขีดชัดเจนราวกับฟ้าผ่าลงมากลางใจ
ขมิ้นท้อง!
โลกทั้งใบของเธอหยุดหมุน เธอทรุดตัวลงกับพื้น น้ำตาไหลรินเป็นทางยาว ไม่ใช่แค่น้ำตาแห่งความเสียใจ แต่เป็นน้ำตาแห่งความสับสน ความกลัว และความไม่รู้ว่าจะต้องเผชิญกับอะไรต่อไป โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเธอรู้ดีว่า เด็กในท้องของเธอ ไม่ใช่ลูกของลูกค้าคนแรกในคืนนั้น แต่เป็นลูกของอาร์ม
ข่าวการตั้งครรภ์ของขมิ้นสร้างความสั่นสะเทือนครั้งใหญ่ในชีวิตของเธอ เธอตัดสินใจกลับไปหาครอบครัวที่ต่างจังหวัด เพื่อตั้งหลักและคิดทบทวนว่าจะทำอย่างไรต่อไป พ่อแม่ของเธอตกใจและเสียใจมาก แต่ก็ให้กำลังใจเธอ
วันเวลาผ่านไป ท้องของขมิ้นเริ่มนูนเด่นขึ้นเรื่อยๆ เธอมองดูเงาสะท้อนของตัวเองในกระจก ทุกครั้งที่สัมผัสถึงการดิ้นของลูกน้อยในครรภ์ ความรู้สึกแปลกใหม่ก็ก่อตัวขึ้นในใจ เธอไม่ได้รู้สึกเพียงความกลัวอีกต่อไป แต่กลับมีความผูกพันบางอย่างกับชีวิตเล็กๆ ที่กำลังจะถือกำเนิด
แล้ววันหนึ่ง สายโทรศัพท์จากเบอร์แปลกๆ ก็ดังขึ้น ขมิ้นรับสายด้วยใจที่เต้นระรัว
"สบายดีไหม..." เสียงทุ้มคุ้นหูดังขึ้น
มันคือเสียงของเขา...ลูกค้าคนแรกในคืนนั้น ขมิ้นกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
"ฉันรู้เรื่องแล้วนะ" เขาพูดต่อ "เรื่องลูก...ฉันอยากจะรับผิดชอบ"
คำพูดของเขาทำให้ขมิ้นถึงกับอึ้งปนความรู้สึกผิด เธอจะบอกเขาได้อย่างไรว่า ลูกในท้องของเธอไม่ใช่ลูกของเขา ความลับนี้มันหนักอึ้งเกินกว่าที่เธอจะแบกรับได้เพียงลำพัง
"นาย...จะรับผิดชอบจริงๆ เหรอ" ขมิ้นถามเสียงสั่นพยายามควบคุมอารมณ์
"อืม...ฉันรู้ว่ามันเป็นความผิดพลาด แต่นี่คือลูกของเรานะ" เขาตอบด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
ขมิ้นปิดตาแน่น ภาพของอาร์มซ้อนทับเข้ามา เธอจะเลือกทางไหนดี? จะยอมรับการรับผิดชอบที่ไม่ใช่ของจริงเพื่อปกป้องลูก หรือจะเผชิญหน้ากับความจริงที่เจ็บปวด เพื่อให้ทุกอย่างถูกต้อง?