“ กี่ทุ่มแล้วคะ” เธอถามผม ตอนแต่งตัว
“ 5ทุ่มละ” ผมตอบ
“หนูน่าจะไปทัน BTSนะ” เธอบ่นพึมพัม
“ไปไหนน่ะ” ผมถามเธอ เพราะก่อนหน้านี้เธอบอกถึงที่พัก ที่อยู่ไม่ไกลจากที่ร้าน และ ไม่มีรถไฟฟ้าผ่าน
“ จะเข้าบ้านน่ะค่ะ ไปเอาของที่สั่งไว้” เธอตอบพร้อมเล่าต่อ...”ไปเอาชุด รองเท้า ที่หนูจะต้องใช้ตอนแข่ง”
ผมมองเธอ เห็นรอยยิ้มกว้าง ตาเป็นประกายระยิบระยับ
เธอมีฝัน และ กำลังไล่ล่าหาความฝันนั้น
รอยยิ้มและประกายตาแบบนั้นทำให้รู้ว่า เธอเป็นสุขเพียงใดเมื่อได้พูดคุยถึงความฝันของเธอ
“พี่รู้มั้ย ที่บ้านหนู มีถ้วยเก็บไว้เต็มเลย” เธอเล่าต่อ
ผมยิ้มให้เธอ แต่สะท้อนในใจลึกๆ ทางที่เธอฝัน มันต่างกันลิบลับกับที่ๆเรามาเจอกันตอนนี้...
ผมนั่งดูเธอแต่งตัวจนเสร็จ แล้วเราก็แยกกัน....
ข่าว
