ประมาณปลายเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมา ผมได้จองน้องทางไลน์ไว้กันพลาด
แต่โลกนี้ก็ไม่มีอารัยแน่นอน ไม่พลาดเรื่องนี้ก็พลาดเรื่องอื่นได้ รู้สึกช่วงนี้ไม่ว่าจะทำอารัย
จะติดขัดเป็นกรณีพิเศษเลย แต่ก็ช่างมันเถอะ ถือว่าเป็นความรับผิดชอบของผมเอง
ไม่ขอเล่าให้เสียอารมย์
วันนั้นผมอาจจะไปช้ากว่าปกติตามเวลาที่ผมตั้งใจไว้ แต่ก็ไปทันเวลาที่จองไว้
พอจ่ายค่าสินสอดเสร็จสรรพ สักครู่น้องก็ออกมารับยกมือไหว้สวัสดีกันไปตามมารยาท
ของการต้อนรับที่ดีมาก แล้วน้องก็พาไปห้อง พอถึงห้องน้องให้รอสักครู่แล้วเอาน้ำมาให้
พร้อมกับตระกร้าใส่อุปกรณ์คู่ใจ ครีมอาบน้ำ และอื่น ๆ ต่อมาก็ชวนน้องไปอาบน้ำ
น้องอาบน้ำดีอาบสะอาดมากกกกๆ... ตามมาตราฐานของที่นี่เลย เสร็จแล้วก็มาคุยกัน
น้องยางคุยเก่ง คุยสนุก น่ารักมากกกกๆ... สดใส มุ่งมิ้งมุ่งมิ้ง
เหมือนเดิม และแล้วก็ถึงเวลาต้องจากกันไป น้องเข้ามากอดลา

"ฉันไม่อยากกล่าวคำว่า อำลา
ฉันไม่มีค่าพอจะทวงสัญญาที่ให้ใช่ไหม เพียงลมลมที่ผ่านเลย ก็เลยไป...
แม้ไม่มี พยาน คำมั่นหรือสัญญา อย่ารอเวลา ให้ล่วงเลย..."
ก็ต้องขอขอบคุณน้องและร้านที่พยายามให้บริการดูแลด้วยดี
* คนเรามักจะมองเห็นความผิดคนอื่น
แต่ถึงเวลานั้น ๆ เราก็กระทำไม่ต่างไปจากเค้า บางครั้งการที่เราเสียใจมากๆ มันก็ทำให้เราไม่อยากพูดอารัยให้เสียใจมากกว่านี้