ฟ้าหม่นๆ ฝนชุก ได้ทุกวัน
พร้อมกันนั้น วันที่รอ ก็มาถึง
ฝูงม้าลาย หายหน้า มาพักนึง
ช่วงเดือนครึ่ง ไม่ควรพลาด โอกาสทอง
รหัส "s" เฟรชชี่ มีไม่ขาด
สดสะอาด น่าเคี้ยว น่าเกี่ยวข้อง
ทั้งตั้งใจ ทั้งในแบบ มาแอบลอง
พอเห็นของ หนีหาย ก็หลายคน
เมื่อ Demand ไม่ขานรับ กับ Supply
เหล่าม้าลาย แข่งขัน กันเข้มข้น
เลือกลำบาก มากหน้า มาปะปน
เกิดสับสน ทันที ที่หน้างาน
ใหม่มานั่ง ยังไม่เทรน เห็นอยู่สอง
ต้องคัดกรอง เหลือไว้ แค่สายหวาน
ท้ายที่สุด หยุดตาม ความต้องการ
รับประทาน "ปังหยา" น่าจะดี
เห็นบางๆ อย่างนี้ นี่ซ่อนรูป
จำรสจูบ ที่เคยกอด ยอดยาหยี
ครั้งร่วมเรียง เคียงข้าง ห่างเป็นปี
มารอบนี้ จะขอชิม ให้อิ่มใจ
.....
พอถึงห้อง น้องปังหยา มาให้กอด
หอมสักฟอด ถามคำ "จำได้ไหม?"
จำได้สิ "พี่ชอบงาน หวานละไม"
น้องก็ใช่ แนวนี้ พอดีกัน
หอมหน้าผาก ปากแก้ม แกมบีบคลึง
พอพักหนึ่ง เขี่ยเล่น ก็เห็นถัน
เกาะอกหลุด จุดทั้งสอง น้องตั้งชัน
ครู่เดียวนั้น ชั้นใน ไม่เหลือเลย
เดินโอบไหล่ ให้น้อง เข้าห้องน้ำ
ประชิดตาม ติดใจ อะไรเอ๋ย
ประจันหน้า โฉมงาม แม่ทรามเชย
ร่วมกอดเกย ฟอกตัว นัวเบาๆ
ชำระล้าง ร่างตาม น้ำอุ่นๆ
กลับกระตุ้น กระตุก ปลุกนกเขา
การแนบนัว ทั่วร่าง ระหว่างเรา
ทำไฟเก่า คุกรุ่น อย่างสุนทรี
.....
หลังอาบน้ำ ถามไถ่ "ใครเริ่มก่อน"
เสียงรอนๆ ดังแว่ว "แล้วแต่พี่"
เฒ่าประเดิม เริ่มต้น กับคนดี
เหมือนครั้งที่ ดูหนัง หลังมหา'ลัย
บรรยากาศ นัดพบ ดูอบอุ่น
เสียงคุ้นๆ อึงอื้อ สื่อความหมาย
มันระส่ำ ในลำคอ ว่าพอใจ
ยิ่งตอนได้ ชิมหมี นี่ยิ่งมัน
ผิวกลางๆ บางกรอบ ชอบช้าๆ
น้องปังหยา คล้ายจะ ไ่ต่สวรรค์
แม้ไม่ขาว พราวเด่น เช่นแสงจันทร์
เสน่ห์นั้น คือยิ้ม ที่พริ้มพราย
สัมผัสอุ่น ละมุนนัก บนตักเฒ่า
ยิ่งโยกเย้า เอวกิ่ว ยิ่งพริ้วไหว
หน้าคมๆ กลมกล่อม หลอมละลาย
มาเริงร่าย ความกำหนัด เต็มอัตรา
รักเราสอง ต้องสวรรค์ ฝันฉ่ำชื่น
เหมือนได้คืน ชีวัน ความหรรษา
ค่อยกระแซะ แทะเล็ม เต็มเวลา
ชื่อ"ปังหยา" หวานไทยๆ อย่าได้ลืม
ข่าว
