มาต่อกันครับ....
บางทีการได้คุยกับน้องๆก่อนจะเริ่มทุกอย่าง จะช่วยให้อะไรๆ มันดีขึ้นมาก...
บทสนทนา ที่ผมใช้ จะไม่ถามเรื่องส่วนตัวของน้อง ใครก็คงไม่อยากตอบปหรอกครับ..
กับเธอคนนี้ บางทีมันก็มาแบบไม่ได้วางอะไรไว้ ปล่อยไปตามธรรมชาติ
แบ็ตโทรผมจะหมด เลยเดินหาปลั้กไฟในห้อง ไปเจออยู่ในช่องข้างตู้เย็น
เลยบอกเธอให้ช่วยเตือนก่อนกลับด้วย...เผื่อลืม
เธอบอกผมว่า “หนูขี้ลืมกว่าอีก เคยลืมมือถือใน7 ด้วยนะ” คืออวดแบบภูมิใจป่ะ??
ผมเลยบอกเธอว่า เธอคงเป็นคนสมาธิสั้นแน่ๆ
เท่านั้นแหละ เล่ามาเป็นชุดว่า ต้องไปนั่งสมาธิช่วงปิดเทอม เพื่อแก้ปัญหาสมาธิสั้น...
แค่นี้...เธอก็รู้สึกผ่อนคลาย เหมือนอยู่กับคนคุ้นเคย