เอาจริงๆนะ คุณต้องการจะเข้ากลุ่มร้านนี้ไปทำไมครับ
ไม่ว่าจะงานหรือเหตุการณ์ต่างๆ มีทั้งเฟคแต่งเรื่องเก่งมีทั้งจริง แยกไม่ออกหรอกครับ
การบ้านบอกงานดี ไปเจอปรากฎอาบน้ำนุ่งผ้าเช็ดตัว ดูดนมไม่ได้ สวยนะสวยแต่เจอแบบนี้ไม่ซ้ำแน่นอน
ไปเจออีกคน สวยงานดีจริง แต่ใบ้แดก ถามอะไรไม่ตอบ ชวนคุยไม่คุย ขึ้นไปแล้วเหมือนเอากับตุ๊กตายาง
กับคนที่ผมสนิทมากถึงกับไปค้างที่คอนโดได้ เจ้าของร้านกับเพื่อนอยากจะลองเซ็กหมู่ มันก็ปั่นในกลุ่มว่าน้องมันชวนน้องมันอยากเอง พอผมไปถามน้องแค่บอกว่าจะเอาจริงๆเหรอ และน้องไม่เต็มใจด้วยแต่เกรงใจเจ้าของร้าน
ร้านนี้เน้นงานแรงจริงครับ แต่ไม่รู้คนไหน คุณต้องเดาสุ่มลองขึ้นเองถึงจะรู้ ผมถึงย้ำมาตลอดว่าห้ามอ่านการบ้านไม่ว่าจะที่นี่หรือกลุ่มร้าน มันมีทั้งจริงทั้งไม่จริงคุณจะแยกออกยังไง มีคนชวนไปกินข้าวฟรีเป็นคุณคุณจะกล้าบอกมั้ยว่าไม่อร่อย เจ้าของร้านเส้นใหญ่ร้านมาขึ้นทำการบ้าน เด็กมันก็เกรงใจบวกกับอยากได้งานมันก็เลยใส่เต็ม ถ้าคุณไปตามแล้วงานหล่นมันจะคืนเงินคุณมั้ย มันก็อ้างโน่นอ้างนี่ไปเรื่อย แล้วก็สรุปว่าผิดที่คุณ อ่านมาแบบนี้แล้วยังอยากจะอ่านการบ้านอีกก็แล้วแต่คุณแล้วกัน มันก็เหมือนนวลนางสมัยก่อนขายดี รู้ทั้งรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องจริงก็ยังมีคนอยากอ่าน
เจอใครตรงสเปคคุณคุณก็ขึ้นไปเลยไม่ต้องมาสนใจว่างานจะเป็นยังไง งานดีก็ได้กำไร งานหล่นคุณไม่หล่นมากหรอกเพราะคุณได้เจอคนที่ตรงสเปคคุณ ดีกว่าลอกการบ้านที่บอกว่าสวยมาก สวยโคตรๆ สวยผิดมนุษย์ พอคุณไปเจอคุณจะคิดในใจว่า....แบบนี้เรียกว่าสวยแล้วเหรอ
ร้านนี้ผมเคยขึ้นสมัยที่ยังมีคนสวยเยอะๆ แต่ตอนนี้เลิกทำ ไปรับงานนอกเอง ย้ายร้านไปหมดแล้ว
ตั้งแต่ผมเที่ยวมาผมโคตรเกลียดคำว่าต่างกรรมต่างวาระ