วันก่อนทักไปถามร้านว่า น้อง...ทำไมหายไปเลยครับ ร้านบอกน้องเลิกทำแล้ว.................................
จังหวะนั้นคือ ใจเหี่ยวเลยผม เศร้าด้วย น้องที่เป็นเซฟโซนผม น้องที่ผมไปหาไม่ได้บ่อยมาก แค่เดือนละครั้ง..แต่ก็ไปทุกเดือน
น้องที่พอเราเจอหน้ากันละยิ้มแฉ่ง น้องที่พอเราเสร็จกิจแล้วนอนเกยกัน จุ๊บกัน คุยกัน เม้ามอยเรื่องของกินอย่างกับเราไปกินด้วยกันมา
แต่เดือนนี้ไม่ได้เจอซะแล้ว...โคตรเศร้าาาาาาา และก็คงไม่ได้เจออีกแล้ว
เวลามีน้องที่ถูกใจสุดๆ เราจะเป็นตัวของตัวเอง เป็นของกันและกันในห้องแบบธรรมชาติมากๆ ซึ่งหายากมากกกกก
พอเวลาผ่านไป...น้องค่อยๆเลิกทำไปทีละคนๆ มันก็ใจหวิ๋วๆ เพราะกว่าจะเจอสักคนที่คลิ๊กกันเลเวลนี้ไม่ง่ายเลย
ผมก็มักจะบอกเสมอว่า งานแบบนี้ อย่าทำนาน เก็บเงินพอแล้วก็เลิกเถอะ แต่พอน้องเลิกจริงก็นะ

แค่อยากจะบ่นเฉยๆ