ดั่งต้องมนต์ สนธยา เสนาฯ 17
ถูกไสยเวท เสน่หา มายาไฉน
พอเดือนดับ หลับตา ลงคราใด
ฝันอยู่ใต้ ผ้าห่ม กับหนมปัง
ได้ชิดชม หนมปัง ครั้งที่สาม
เพราะเหตุผล กลกาม แห่งความหลัง
มีรอยยิ้ม อิ่มเอม เต็มพลัง
น้องมานั่ง กลางใจ ไม่รู้ตัว
....
พอวางถาด ปราดปรี่ รี่เข้าหา
โอบขวัญตา บอบบาง กลางไฟสลัว
เฒ่าเชยชิด คิดถึงเจ้า อย่างเมามัว
น้องระรัว ตอบรับเฒ่า อย่างเมามัน
เหมือนวันนี้ มีบางอย่าง ทางสายตา
น้องโหยหา แบบเปิดเผย เลยหรือนั่น
น้องกับเฒ่า เราประชิด แบบติดพัน
อยู่ในฝัน กลางสายน้ำ ร่ำรำพึง
ฉากคุ้นเคย เชยชื่น โฟมลื่นไหล
ที่เปลี่ยนไป คือสนิท และคิดถึง
ครั้งที่ 3 ความสนิท เพิ่มนิดนึง
แบบที่หนึ่ง แยมส้ม ทาหนมปัง
เฒ่ากลับกลาย เป็นชายหนุ่ม อุ้มน้องนอน
ต่างอาทร ริมฝีปาก ฝากและฝัง
ปลูกต้นรัก พักกาย หมายยืนยัง
ดอกสะพรั่ง เรืองรอง ห้องชมพู
หอมหวานเจี๊ยบ เปรียบเปรย เนยอบหนม
ได้ชื่นชม อีกแบบ แนบยอดชู้
พลิกหน้าหลัง ก็ยังหอม เมื่อดอมดู
เราต่างรู้ วิธีอบ ประกบกิน
ยิ่งได้ลิ้ม ชิมต่อ ก็ยิ่งหวาน
โรยน้ำตาล อีกหน่อย อร่อยลิ้น
น้องยังคง ส่งสายตา มารวยริน
มิลืมสิ้น เสียงสัญญาณ การรอคอย
ได้กอดน้อง มองตา หน้าซบไหล่
เสียงหัวใจ หนมปัง ดังค่อยๆ
เฒ่าลูบผม หนมปัง ดั่งเลื่อนลอย
อยากเกี่ยวก้อย เอาไว้กอด ตลอดไป
ก่อนจะจาก ฝากรัก อีกสักฟอด
มาโอบกอด เจ้าของร่าง อย่างอ่อนไหว
นี่มันแทบ แอบหวง ดั่งดวงใจ
สุภาพไว้ อย่าให้ช้ำ ก่อนอำลา
ดั่งคนงาม สามคน ปรนนิบัติ
ได้สัมผัส อรรถรส มดอิจฉา
ได้ชื่นชม หนมปัง ทั้งสามครา
เหมือนกับว่า อิงแอบ แบบละคน..
ข่าว
