เอาล่ะเหวยยย เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย
ผมจับปลากรอบพอแล้ว ทนเง่งไ่ม่ไหวแร้ววว กระโดดขึ้นแพยาง
คือ จังหวะนั้นลืมตัว ถุงเท้าลืมถอด น้องยัมมี่ก็แสนดีบอกว่าเดี๋ยวจะเปรอะเจลนะคะ เดี๋ยวนู๋ถอดให้
โอวว ยิ่งกว่านางสนมในวรรณคดี ทำไมน้องต้องดีกับผมขนาดนี้ นี่ผมก็แค่นายกระจอกคนนึงเท่านั้น
ครับ ผมกระซิบข้างหูยัมมี่ว่า พี่ขอแบบสุดๆ เลยนะค่ะ พี่เหนื่อยมาทั้งวัน
น้องยัมมี่ยิ้มให้แล้วก็หอมแก้มผม แล้วตอบด้วยเสียงเบาๆ กระเส่าว่า "ได้สิค่ะ จะทำให้พี่ไม่ลืมนู๋เลยล่ะ"