มาเขียนต่อละครับ พอดีแบตหมด วันนี้วันที่ 8/4/2560 เวลา16.06 น.
ผมแวะไปร้านมาครับได้เลือกน้องน้ำฟ้า น่ารักขาวกำลังดี ตัดสินใจได้ไม่ยากเลยเห็นปุ๊ปผ่านเลยงานเป็นไงไม่รุ้
แต่ก็ไม่ได้ขึ้นครับ
เพราะว่าการบ้านผมเขียนไม่ครบ พอดีผมไปส่งเพื่อนที่สนามบินมา ไปแบบงงๆ วันนี้เป็นวันเสาร์แห่งชาติ ไปทางไหนก็รถติด
ขากลับจากส่งเพือ่นเลยคิดว่าจะแวะไปร้านประจำ ที่เข้าอยู่ร้านเดียวตั้งแต่เปิดร้าน จนถึงวันนี้ยังเข้าอยุ่ lovely spa
ชิพหายละโชคร้าย ลืมเอากระเป๋าตังมา แบตมือถือก็จะหมด รีบพิมการบ้านก่อนเลยตอนนั้นพิมได้แปปแบตเหลือ1% เลยรีบพิมบอกว่าเด๋วกลับมาเล่าต่อ
เราก็เลยค้นๆรถดู เจอเงิน 2,300บาท โอ้ว์แม่เจ้า ไม่พอ คอสประจำ 2,900 ชิพหาย แบตหมดอีก ไหนๆก็จะกลับก็เลยแวะไปสักหน่อยทางกลับบ้านพอดี
พอไปถึงร้านเจอพีอาร์ คนนึง ทำหน้าบู๊ดๆ
เลือกน้องไปแล้ว พีอาร์บอกการบ้านไม่ครบ อืม อันนี้เข้าใจเลย ผมเลยถามว่า เด๋วกลับไปเขียนต่อได้ไหม คำตอบคือไม่ได้ ผมก็อ้อนวอนก็แล้ว
บอกว่าความจริงว่าโทรศัพท์แบตหมด แล้วเงินผมไม่พอ ผมเข้าใจนะว่าทำตามหน้าที่ แต่หน้าที่ที่พีอาร์ทำตอนนั้นผมเหมือนหมา ตัวนึง คือผมไม่ได้งี้เง่าป่ะ
โอเครมาดูตรงคำว่างี่เง่ากัน พีอาร์ให้น้องออกมาโชว์ตัวหมด คือผมมาที่นี่ประจำน้องทุกคนผมจำได้หมดทั้งเคยขึ้นและไม่เคยขึ้น ผมก็จะมีแค่เด็กใหม่ๆที่ไม่เคยเห็นเลย
อยากจะดูตัวแค่ไม่กี่คน ผมก็บอกพีอาร์ไปว่า พี่แ....ม ครับ ไม่ต้องดูก็ได้ ่เพราะผมเกรงใจน้อง วันนี้มีแต่คนที่ผมเคยเห็นหมดแล้ว มีแค่น้องน้ำฟ้า คนเดียว แล้วน้องๆ
ที่นั้่งตรงโซฟาข้างนอก
เคร ผมก็ขอดูรายชื่อ แกก็เอารายชื่อให้ผมดู อ่านชื่อแล้วโอเคร ผมก็อื่มๆ กำลังตัดสินใจอยุ่เลยมานั่งตรงโซฟา แล้ว เห็นน้องๆ 4 คน นั่งอยู่ตรงโซฟาด้านนอก
คนแรกที่ คือ อัลมอนด์(เคยขึ้นแล้ว งานดี หุ่นสวย)
คนสอง เพอร่า(ไม่เคยขึ้น) คนที่สามถัดไป ไม่รู้จักชื่อ อีกคนน้องใหม่ชื่อซาน่า ผมก็เลยถามพีอาร์ว่าตรงโซฟามีใครมั่งครับ
พีอาร์ก็ถามว่าผม เรียกมาดูหมดเลย แบบหน้าบู๊ดๆ ผมก็บอกโอเครครับ เรียกมาดูหมดเลย ตอนนี้ผมกลายเป็นคนเรื่องมากแล้วครับ
ตอนแรกพีอาร์บอกให้น้องมาดู ผมก็บอกไม่ต้องก็ได้พี่เกรงใจน้อง
ตอนหลังผมกลายเป็นคนเปลี่ยนใจ ผมบอกออกมาทีละคนก็ได้ เพราะส่วนตัวผมไม่ชอบการถูกจ้อง
แต่พีอาร์บอกยืนเรียงไปเลย คือ ผมมาบ่อยไงไม่มีทางที่ผมจะจำไม่ได้อยู่แล้ว
สรุปกูกลายเป็นคนเรื่องมาก แล้วน้องๆตรงโซฟาผมก็ไม่ได้รู้จักชื่อน้องคนนั้น สรุปเพื่อๆ ผมมาใช้บริการก็ต้องการความสบายใจ ง่ายๆจบ
ผมมาตั้งแต่ร้านเปิดใหม่ๆ จนวันนี้ก็ไปอยู่ เพราะเจ้าของร้านตอนแรกทำผมประทับใจมาก
ร้านนี้ใกล้บ้านผมสุด ที่บอกว่าใกล้ ไม่ได้หมายความว่าใกล้จริงๆนะครับ ผ่านทีไรก็แวะไปที่นี่แต่แค่ไม่ได้ไปตอนช่วงนางอยู่บ่อยแค่นั้นเอง
โอเคร ผมขอ ที่ชาร์ตแบต ใครมีมั่งจะได้เขียนการบ้านให้จบๆ ไป สรุปไม่มีใครมี ผมก็ขออีกสองรอบว่ากลับไปค่อยเขียนไม่ได้เหรอ
เขาก็บอกว่าไม่ได้เพราะเมื่อวานก็ไม่ได้ให้ใคร แบบหน้าบู๊ดๆ ไม่มองแม้กระทั้งหน้าผม สรุปผมคือตัวปัญหาสำหรับนาง คือไร
ผมบอกว่างั้นเด๋วผมออกไปหาร้านเน็ตเขียนการบ้านก่อน ผมก็เลยกลับบ้านมานั่งเขียนการบ้านเลย ขอพื้นที่ระบาย
ลูกค้าประจำไม่ได้ช่วยอะไรเลย เหมือนหมาตัวนึงที่ไปสร้างความน่าลำคราญให้แก่นาง
รู้สึกแย่มากครับ
่ผมจะไม่ไปตอนกลางวันละร้านนี้ ถ้าไปเจอพีอาร์คนนี้ผมก็จะเดินออกทันที รู้สึกเฟล
สรุปไม่ได้เขียนการบ้านน้องเขาเลย
ข่าว
