"คิดถึงพี่ค่ะ..คุณครู"
ผมกำลังพิมพ์กลับ 'คิดถึงหนูเหมือน..' แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ ลบมันออก
ทิ้งคำ 'คิดถึง' ของนาง..เอาไว้ลำพัง
...
วันที่ 17 ก.ย.
ผมมีนัดกับมู่หลาน ร้าน Yesika
ผมเคยขึ้นกับนาง 2 ครั้ง เล่นบทบาทสมมุติทั้ง 2 ครั้ง ครั้งแรก เล่นเป็นหมอกับ นศ.พยาบาล ครั้งที่สอง เล่นเป็นครูแนะแนวกับนักเรียน
ยิ่งเล่น ยิ่งสนุก ยิ่งรู้สึกอิน ครั้งนี้ ซื้อชุดนักเรียนใหม่ให้นาง ส่งชุดมาให้นางสัปดาห์ที่แล้ว
...
ร้าน Yesika
เวลา 12.45 น.
PR เงยหน้าขึ้นมาจากคอมฯ “มู่หลาน พี่เขามาแล้ว”
น้องมู่หลาน เดินออกมาจากห้อง ใส่ชุดนักเรียนใหม่ที่ผมซื้อให้เป็นของขวัญ
“โห..ใส่ได้พอดี” ผมมองอย่างตื่นเต้น
“คิดถึงพี่จัง” นางเดินเข้ามากอด
PR แนะนาง “เอาเงินให้พี่เขาด้วย 1 บาท มันเป็นเคล็ด พี่เขาจะได้ไม่หายไป”
ผมรู้สึกเหมือนถูกแทงใจดำ “เอาจริงๆ ผมก็กำลังคิดว่าจะแอบหายตัวไปอยู่เหมือนกัน รู้สึกว่าชักเริ่มจะอินเกินไป ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
นางหยิบเงินให้ผม 10 บาท
“ขอบคุณ..นะค่ะ”
"พี่ไม่สบายใจอะไร อย่าหายไปนะ"
ผมนิ่งไป ไม่ตอบคำถาม แต่พูดเปลี่ยนเรื่อง
“หนูแต่งชุดนี้น่ารักมาก ขอถ่ายรูปหนู..ที่หน้าร้านหน่อย”