ข่าว

  • เฉพาะติดต่อโฆษณา Contact Line ID : kapooclub.com



ผู้เขียน หัวข้อ: ตัวเล็กไม่พอแถมยังเซ็กส์จัดอีก💋💦🫣 น้องแพตตี้ หนึ่งเดียวในดวงใจ Blossom Spa💸  (อ่าน 415 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ Memoria'

  • Level 9 กะปู๋ตอร์ปิโด ชี้โด่สุดขอบฟ้า
  • *
  • กระทู้: 1,167
  • Like: 10
  • เพศ: ชาย
ฉันกลับไปนอน ไม่อยากตื่นเลยแม้แต่นาทีเดียว ทุกอย่างในความฝันดูดีกว่าความจริงที่ต้องเผชิญหน้าในโลกตื่น ฉันฝันถึงแพตตี้ วนเวียนอยู่แต่กับช่วงเวลาที่ได้อยู่กับเธอ
ภาพในความฝันชัดเจน ราวกับเหตุการณ์เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน ฉันก้าวเข้าไปในห้องของเธอ แสงไฟสลัวสีส้มนวลตาทำให้บรรยากาศดูอบอุ่นและเป็นกันเอง แพตตี้ในชุดคลุมอาบน้ำสีขาวสะอาดตา เธอนั่งอยู่บนเตียง มือเรียวเล็กข้างหนึ่งกุมผ้าห่มไว้แน่นราวกับลูกแมวที่กำลังหวาดกลัว ขณะที่อีกข้างหนึ่งกำลังหยิบปอยผมขึ้นทัดหูอย่างเขินอาย
ฉันค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้ มองใบหน้าหวานซึ้งของเธอที่ฉายแววความไร้เดียงสา ทั้งที่เธอทำงานในที่แบบนี้ ฉันนั่งลงข้างๆ เธอ มือของฉันค่อยๆ สัมผัสลงบนแก้มเนียนนุ่มของเธออย่างแผ่วเบา เธอมองตาฉันอย่างสั่นไหวและไม่หลบตา
เราทั้งสองต่างรับรู้ถึงความสัมพันธ์ที่เกินเลยไปไกลกว่าแค่ลูกค้ากับผู้ให้บริการทั่วไป ฉันอาจจะมาที่นี่เพื่อซื้อบริการ แต่ฉันมอบหัวใจให้เธอไปด้วยโดยไม่รู้ตัว เราเล่นบทรักกันอย่างเร่าร้อนและลึกซึ้งในค่ำคืนนั้น เสียงกระซิบและเสียงครางแผ่วเบาดังระงมไปทั่วห้องนอน เป็นถ้อยคำที่ไม่มีใครได้ยินนอกจากเราสองคน
ฉันรู้สึกถึงความร้อนแรงในกายเธอที่กำลังตอบสนองทุกสัมผัสของฉันอย่างเต็มที่ ฉันกอดรัดร่างกายของเธอแน่นขึ้นและจูบเธออย่างดูดดื่ม จูบที่เต็มไปด้วยความปรารถนาและไม่อาจยับยั้งได้ ความสัมพันธ์อันลึกซึ้งที่เรามีต่อกันทำให้ฉันไม่สามารถถอนตัวได้อีกต่อไป
แต่แล้วฉันก็ต้องตื่นจากฝันอันแสนสุขนั้น ความเจ็บปวดจากการสูญเสียเธอกลับมาเล่นงานฉันอีกครั้ง ฉันยังคงจำได้ดีถึงวันที่แนน พีอาร์ของร้านบอกฉันว่าเจ๊เจ้าของร้านสั่งห้ามไม่ให้ฉันขึ้นไปหาน้องๆ ในร้านอีกแล้ว
ฉันจำได้ว่าน้ำเสียงของแนนนั้นเจือไปด้วยความเห็นใจ แต่ฉันกลับรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบพังทลายลงตรงหน้า ฉันต้องเสียแพตตี้ไปเพราะกฎข้อเดียวที่เจ้าของร้านเป็นคนกำหนด มันเป็นความรู้สึกที่โหดร้ายยิ่งกว่าความตาย
"ให้พี่ไปคืนนี้อย่าร้องไห้น่ะ"
ฉันพูดประโยคนั้นกับแนนไปทั้งที่ข้างในใจมันเจ็บปวดจนแทบจะทนไม่ไหว แต่นี่คือทางเดียวที่ฉันจะทำได้ ฉันรู้ดีว่าความรักของเราไม่ถูกต้อง แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าแพตตี้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของฉันแล้ว
แล้วฉันก็ต้องกลับมาเผชิญหน้ากับความจริงที่ว่าฉันไม่มีเธออีกต่อไป ไม่มีแพตตี้ที่จะคอยปลอบโยน ไม่มีอ้อมกอดอุ่นๆ และไม่มีรอยยิ้มแสนหวานของเธอให้ได้มองอีกแล้ว
ฉันนอนจมอยู่กับความเศร้า เหมือนกับถูกความเจ็บปวดดูดกลืนลงไปทุกวัน ฉันอยากจะหลับไปและไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย อยากหลับยาวไปจนถึงวันที่ความเจ็บปวดนี้มันจางหายไปจนหมดสิ้น ฉันอยากจะตื่นขึ้นมาเมื่อความรักอันแสนบริสุทธิ์ของเรายังคงอยู่และไม่เคยจากไปไหน
ฉันอยากจะปลุกฉันขึ้นมา เมื่อเดือนกันยายนผ่านพ้นไปแล้ว... และทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิมอีกครั้ง

ปล.ไปเที่ยวร้านจบถูกกว่าครับ ทั้งบริการและบรรยากาศของร้าน บริการดีเป็นมิตร
 

ออฟไลน์ ไวไว

  • ชอบของแท้
  • Level 9 กะปู๋ตอร์ปิโด ชี้โด่สุดขอบฟ้า
  • *
  • กระทู้: 1,123
  • Like: 35
  • เพศ: ชาย
  • เล็กๆไม่ ใหญ่ๆทำ
พยายามแล้ว แต่เข้าไม่ถึงจริงๆ

From now on, I will stand in Heaven.

ออฟไลน์ Memoria'

  • Level 9 กะปู๋ตอร์ปิโด ชี้โด่สุดขอบฟ้า
  • *
  • กระทู้: 1,167
  • Like: 10
  • เพศ: ชาย
พยายามแล้ว แต่เข้าไม่ถึงจริงๆ

เป็นการเล่าเรื่องถึงอดีต ในวันที่ฝนตก ผมจะไปหาน้องแพตตี้ แต่ถูกแนน ไม่ให้ขึ้นกับน้อง สร้างความเจ็บปวดในใจ อยากหลับไม่อยากตื่นกลับการสูญเสียที่ไม่ได้ขึ้นงานน้องแพตตี้อีกครับ เป็นการเล่าเรื่องแบบนิยาย ไม่ตรงๆเกินไปครับ อ่านแล้วลื่นไหล ต้องอ่านหลายๆรอบครับอีกนิดหน่อยผมจะขึ้นระดับ 9 แล้ว

ออฟไลน์ Also

  • Level 5 กะปู๋จัมโบ้ โอ้โห ใหญ่เชียว
  • *
  • กระทู้: 220
  • Like: 9

ออฟไลน์ Onlyfans

  • Level 3 กะปู๋เริ่มเสียว หัดเที่ยว กำลังโต
  • *
  • กระทู้: 135
  • Like: 2

ออฟไลน์ Memoria'

  • Level 9 กะปู๋ตอร์ปิโด ชี้โด่สุดขอบฟ้า
  • *
  • กระทู้: 1,167
  • Like: 10
  • เพศ: ชาย

ออฟไลน์ Onlyfans

  • Level 3 กะปู๋เริ่มเสียว หัดเที่ยว กำลังโต
  • *
  • กระทู้: 135
  • Like: 2
ปริศนาน้องขมิ้น
« ตอบกลับ #6 เมื่อ: สิงหาคม 13, 2025, 11:25:50 PM »
http://www.kapooclubwebboard.net/forum/index.php?topic=1721284.0
เมล็ดพันธุ์ที่ปลิวไสว...จากความมืดมิดในโลกสีเทา
สองเดือนผ่านไป ความร้อนรุ่มของค่ำคืนนั้นยังคงตรึงตราในความทรงจำของขมิ้น เธอพยายามจะลืมเลือนทุกสิ่ง แต่ร่างกายของเธอกลับส่งสัญญาณที่ไม่อาจปฏิเสธได้ อาการคลื่นไส้วิงเวียนจู่โจมยามเช้าและความอ่อนเพลียที่รบกวน เธอรีบไปซื้อชุดตรวจครรภ์มาทดสอบ และภาพของแท่งพลาสติกที่ปรากฏสองขีดชัดเจนก็ทำให้โลกทั้งใบของเธอหยุดหมุน
ขมิ้นท้อง!
ความจริงนี้สร้างความสับสนและหวาดกลัวให้กับเธอเป็นอย่างมาก แต่ในใจลึกๆ ขมิ้นกลับรู้สึกถึงความพึงพอใจบางอย่าง เพราะเธอเชื่อว่าเธออาจจะท้องกับ 'เฮียหลง' ชายหนุ่มหน้าตาดีที่แฝงตัวอยู่ในคราบของลูกค้าประจำผู้ใจดี แต่แท้จริงแล้วเขาคือ มาเฟียจีนเทา ผู้มีอิทธิพล ขมิ้นรู้ดีถึงอันตรายในตัวเขา แต่เธอก็ไม่อาจปฏิเสธเสน่ห์ดึงดูดของความเลวร้ายที่เขาแสดงออก ความปรารถนาที่จะมีชีวิตที่สุขสบายจากการแต่งงานกับคนรวยจึงผุดขึ้นมาในใจอย่างแรงกล้า
ขมิ้นเริ่มวาดฝันถึงชีวิตใหม่ในโลกมืดที่เต็มไปด้วยอำนาจและเงินทอง เธอจินตนาการถึงการเป็นภรรยาของมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ ที่ไม่มีใครกล้าทำร้าย หรือต่อกร ภาพของรถหรู บ้านหลังใหญ่ เสื้อผ้าแพงๆ ลอยเข้ามาในหัว ขมิ้นเตรียมตัวพร้อมที่จะไปบอกข่าวดีกับเฮียหลง เพื่อก้าวเข้าสู่ชีวิตที่เธอคิดว่าจะสุขสบายตลอดไป
พายุลูกใหม่ในใจ และจุดจบของเรื่องราว
ข่าวการตั้งครรภ์ของขมิ้นสร้างความตื่นเต้นระคนหวังในชีวิตของเธอ เธอตัดสินใจเดินทางไปหาเฮียหลงที่คฤหาสน์ของเขาด้วยใจที่พองโต
"เฮียคะ...ขมิ้นมีเรื่องจะบอกค่ะ" ขมิ้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นระคนอ้อน
เฮียหลงมองเธอด้วยรอยยิ้มบางๆ ที่มุมปาก "มีอะไรเหรอหนูขมิ้น"
"ขมิ้น...ขมิ้นท้องแล้วค่ะ! ลูกของเฮียนะคะ" ขมิ้นพูดออกมาอย่างตื่นเต้น มือบางยกขึ้นกุมท้องที่ยังแบนราบ
รอยยิ้มบนใบหน้าของเฮียหลงจางหายไปในทันที แววตาที่เคยอ่อนโยนเปลี่ยนเป็นแข็งกระด้าง เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วเดินไปหยิบบางอย่างออกมาจากลิ้นชัก
"หนูขมิ้น...เรามาคุยกันตรงๆ ดีกว่า" เฮียหลงยื่นซองเอกสารปึกหนึ่งให้เธอ "นี่คือเงินค่าทำขวัญและค่าทำแท้ง...รับมันไปแล้วอย่ากลับมาที่นี่อีก"
ขมิ้นรับเอกสารมาด้วยมือที่สั่นเทา ดวงตาของเธอเบิกกว้างเมื่อเห็นตัวเลขมหาศาล และคำพูดที่เย็นชาไร้ความรู้สึกของเฮียหลง
"เฮีย...นี่มันอะไรคะ" ขมิ้นถามเสียงสั่น
"ฉันแค่อยากจะหาความสุขชั่วคราวหนูขมิ้น" เฮียหลงตอบด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "ฉันไม่ต้องการลูก และฉันก็ไม่ต้องการภรรยา ที่ผ่านมาฉันก็แค่สนุกไปวันๆ"
โลกทั้งใบของขมิ้นพังทลายลงในพริบตา ความฝันถึงชีวิตที่สุขสบายมลายหายไปในพริบตา ถูกแทนที่ด้วยความจริงอันโหดร้าย เธอไม่ได้ท้องกับมาเฟียที่รักเธอ แต่เป็นเพียง มาเฟียจีนเทา ผู้ที่มองเธอเป็นเพียงของเล่นชั่วคราว
"แล้ว...แล้วลูกของเราล่ะคะ" ขมิ้นถามทั้งน้ำตา
เฮียหลงมองเธอด้วยแววตาว่างเปล่า "ลูกเหรอ...ไม่มีลูกของเราหรอกหนูขมิ้น" เขาถอนหายใจอีกครั้ง "เอาเงินไป...แล้วไปซะ"
คำพูดของเขาเหมือนคมมีดที่กรีดแทงใจขมิ้น ความเสียใจ ความโกรธ และความผิดหวังถาโถมเข้ามาพร้อมกัน เธอวิ่งออกมาจากคฤหาสน์ของเขาด้วยหัวใจที่แหลกสลาย พร้อมกับเงินก้อนใหญ่ในมือ และความจริงที่ว่า ความเลวร้ายที่เธอเคยหลงใหล...มันไม่เคยรักเธอเลย
ขมิ้นจะรับมือกับความจริงที่เจ็บปวดนี้ได้อย่างไร? และอนาคตของเธอกับลูกที่กำลังจะเกิดมาจะเป็นเช่นไร เมื่อเธอต้องเลือกทางเดินใหม่ด้วยตัวเอง?