การบ้านสุดท้าย ก่อนการจากลา ฉบับนั่งเทียนเขียน นางฟ้าขี้เหร่เนะ ปลามีเวลา72ชม ลบ

[SODA007]

......นางฟ้าคนหนึ่ง เข้าร้านวันแรก กับการได้เจอกันและก็เป็นครั้งสุดท้ายในการจากลา

ผมได้มีโอกาสสัมผัส ลิ้มรสพิศสวาท กับการจดจำสิ่งดีๆ ช่วงเวลา3ชั่วโมงที่อยู่ด้วยกัน

หลังจากนั้นเป็นเพียงแค่คุยกันผ่านทางLINE กับข้อความการบอกลา กับการตัดสินใจไม่ทำงานแล้ว

" พี่คะ...ไม่ต้องส่งการบ้านหนูก็ได้นะคะ หนูจะไม่เข้าร้านแล้ว "

ฟังแล้วรู้สึกใจหาย การบ้านเรื่องเล็ก แต่เรื่องเซ็กของเธอที่มอบให้นะซิ...เรื่องใหญ่ เสียดายจัง!!!!

[SODA007]

ผมเก็บการบ้านฉบับนี้ไว้ กะว่าจะลบ ตอนที่เธอเลิกทำ

แต่เวลาเร็วเหลือเกิน คงเก็บไว้แค่เพียงทรงจำดี

หลังจาก72 ชั่วโมงต่อไปนี้ จะลบรูปทั้งหมดในการบ้าน
รวมทั้งต้นฉบับด้วย แค่จะเหลือความรู้สึกดีๆนี้ไว้แค่ความทรงจำ   

[SODA007]

http://www.youtube.com/v/6amEgVl0f9M?autoplay=1&color2=FBE9EC">

[SODA007]

การพบกันในวันนี้ อาจทำให้เราต้องจากกันในวันหน้า
แต่มันก็เป็นช่วงเวลาที่มีค่า ถึงจะจากแต่ยังจดจำกันไว้ตลอดไป   

[SODA007]

พบเพื่อลา จากเพื่อจำ จากกันวันนี้เพื่อเรียนรู้ว่า
การเจอกันในครั้งหน้า มันจะมีค่าสักแค่ไหน
กายห่างไกลแต่ใจยังคิดถึง แม้ไม่ใช่ข้อความที่หวานซึ้ง
แต่ก็กลั่นมาจากส่วนลึกของหัวใจ   

[SODA007]

ในหนึ่งชีวิตของคนเรา ต่างล้วนเจอะเจอกับเรื่องราวที่ทำให้เราต้องจดจำ
แต่ก็น่าแปลก ที่เรามักจดจำเรื่องเศร้าๆ ได้นานกว่ายามมีความสุข
เมื่อเราได้พบเจอ และ เมื่อต้องจากลากับใครสักคน   

[SODA007]

น่าแปลกที่เราต้องเสียน้ำตาให้เวลาแห่งจากลา

มากกว่าจะยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อนึกถึงวันแรกพบกัน 

[SODA007]

คนบางคนเลือกที่จะจมอยู่กับสิ่งร้ายๆ เหล่านั้น และ พร้อมเสมอ
ที่จะฉายภาพแห่งความเศร้า และการจากลานั้น ซ้ำแล้วซ้ำอีก 

[SODA007]

แท้จริงแล้ว เราต่างล้วนไม่เคยจากกันไปไหน

แม้จากไปแดนไกล...แต่เรารู้ได้ ว่าเค้ายังคงอยู่ในโลกใบเดียวกับเรา แหงนหน้ามองฟ้า
ก็ยังเป็น ตะวัน และดาวดวงเดียวกัน   

[SODA007]

และเมื่อถึงวาระ....แห่งการจากกันอย่างนิรันดร์

สสารของร่างกายได้เปลี่ยนสภาพไป
ไม่ได้เห็น และไม่ได้ยิน แต่ ยังรู้สึกได้ ทุกครั้งที่หลับตา