Blossom Spa: ประตูบานนั้นยังเปิดไว้
เสียงกระดิ่งหน้าร้านดังกรุ๊งกริ๊งเบาๆ เมื่อน้องเพลงก้าวผ่านประตูบานนั้นเข้ามายัง Blossom Spa กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกไม้และน้ำมันอโรมาลอยแตะจมูกชวนผ่อนคลาย แต่ภายใต้ความสงบงามนั้น เธอสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่ไม่ชอบมาพากล
“คุณเพลงใช่ไหมคะ?” เจ๋ร้าน ผู้เป็นเจ้าของร้านกวาดสายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยแววตาที่ยากจะอ่านออก “มาทางนี้เลยจ้ะ ฉันให้รูปเธอไปแล้วนะ แต่ก็ไม่คิดว่าตัวจริงจะ… ตรงปกขนาดนี้”
เจ๊เป็นคนส่งข้อความมาหาผมทางไลน์พร้อมกับรูปถ่ายที่เบลอใบหน้าของน้องเพลงจนแทบมองไม่เห็น เจ๋ระบุว่าห้องนวดเบอร์ 6 ที่เป็นห้องลับสุดของร้านว่างอยู่ และต้องการให้ผมมาขึ้นงานด่วนกับน้องเพลง
น้องเพลงได้รับมอบหมายให้ดูแลลูกค้าคนสำคัญที่สุดของร้านในห้องเบอร์ 6 ซึ่งเป็นห้องที่เจ๊ยืนยันว่าไม่มีใครเคยเข้าไป แต่ความรู้สึกของน้องเพลงกลับไม่เป็นเช่นนั้น เพราะเมื่อเดินผ่านห้องต่างๆ ในร้าน เธอเห็นผู้ชายหลายคนที่ยืนมองเธอจากทางหน้าต่างกระจก พวกเขาไม่ใช่ลูกค้า แต่เป็นใครก็ไม่รู้ และพวกเขากำลังรอฉันอยู่
เธอเข้ามาในห้องเบอร์ 6 ห้องที่มืดสลัวและเย็นยะเยือกจนน่าประหลาดใจ ต่างจากห้องอื่นๆ ที่สว่างไสว ภายในห้องนั้นมีเตียงนวดตั้งอยู่ตรงกลาง และมีผู้ชายคนหนึ่งนั่งรออยู่บนเตียง เขาคือ ผม ที่เป็นที่รักของน้องๆ ในร้าน แต่เป็นศัตรูตัวฉกาจของเจ่ร้าน
“พี่…” ฉันพยายามพูดให้น้ำเสียงเป็นปกติที่สุด แต่ไม่เป็นผลสำเร็จ
ผมไม่ได้ตอบอะไร ผมแค่ยิ้มมุมปากและชี้ไปที่เตียงนวด และในนาทีนั้น ความสัมพันธ์ของเราก็ก้าวล้ำเส้นจาก B2B ไปสู่ full option ผมเริ่มใช้ปากและลิ้นจนเธอเริ่มมีปฏิกิริยาที่แปลกไป ความรู้สึกจากความสัมพันธ์ทางกายกับพลังงานบางอย่างที่มองไม่เห็นภายในห้องเบอร์ 6 เริ่มกลืนกินเธอเข้าไปในความมืดที่ไร้จุดสิ้นสุด
เธอเห็นภาพหลอนของตัวเองที่กำลังทำพิธีกรรมบางอย่างเพื่อดูดเอาพลังชีวิตของผมและผู้ชายในร้านที่เธอเห็นจากหน้าต่าง ฉันอยากจะหยุด แต่ร่างกายกลับไม่เป็นไปตามที่ฉันต้องการ และนั่นทำให้ฉันกลายเป็นหุ่นเชิดของบางสิ่งในห้องนี้
ผมลืมตาขึ้นอีกครั้ง ผมอยู่ในภวังค์และเต็มไปด้วยความสุข แต่เธอรู้สึกเหมือนวิญญาณของผมถูกบางสิ่งบางอย่างดึงออกไปจากร่างกายอย่างช้าๆ ผมไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย
"นี่คือวิญญาณที่ผมเห็น..."
"คุณเพลง คุณมีบางอย่างที่ผมไม่สามารถบอกได้..."
ผมลุกขึ้นจากเตียง และเริ่มเดินตรงเข้าไปยังประตูห้องเบอร์ 6 ที่เปิดแง้มไว้ แล้วก้าวเดินเข้าไปในความมืด ผมเดินไปเรื่อยๆ จนกระทั่งประตูนั้นปิดลง และทุกอย่างก็กลับสู่ความเงียบสงบอีกครั้ง
เธอเดินเข้าไปหาเจ๊ที่เคาน์เตอร์ เธอยังคงยิ้มเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เจ๊ยื่นซองจดหมายฉบับหนึ่งให้ฉัน
“นี่เป็นค่าจ้างของเธอสำหรับคืนนี้ และยินดีต้อนรับสู่ Blossom Spa นะเพลง”
เธอเปิดซองจดหมายออกดู และสิ่งที่อยู่ข้างในกลับไม่ใช่เงิน แต่เป็นนามบัตรของสุสานแห่งหนึ่ง
“ลืมบอกไปนะเพลง ว่าที่นี่เราไม่ได้มีแค่ลูกค้าที่เป็นมนุษย์ แต่ยังมีลูกค้าจากโลกอื่นด้วย” เจ๊หันหลังให้เธอพร้อมกับหัวเราะเสียงดัง “ประตูบานนั้นมันเปิดไว้เสมอสำหรับคนที่อยากจะเข้ามา”
ข่าว
